خیلی ها به من میگویند تو برای چی هی ایران،ایران میکنی؟خانواده و مادر وبرادران و فامیل ها همه اینجا هستند دلت برای بسیج های ساندیس خور تنگ شده یا برای گرانی یا برای آلودگی هوا؟...راستش من اصلا دلم نبود که به کانادا بیایم.درست است که خانواده و پدرومادرم آنجا بودند اما ده سال دوری باعث شده بود با دلتنگی کناربیایم وفکر اینکه سالی یک بار همدیگر را ببینیم کافی بود.همسربانو که هیچ کس را در کانادا نداشت وبسیار به فامیل پرجمعیت و دوستانش وابسته بود که اصلا دوست نداشت بیاید.اما شرایط طوری شد که آمدیم برای زندگی بهتر برای آینده بجه ها برای....اوایل وقتی یک ایرانی میدیدیم با خوشحالی میگفتیم یک ایرانی! مغازه های ایرانی با تک ماکارون و رب یک ویک و....رستوران ایرانی با چلوکباب قلیان و...شرینی فروشی ایرانی با نان خامه ای ورولت.پلازای ایران ها با مغازه های ایرانی قصابی،کتاب فروشی،فرش فروشی،خاتم وصنایع دستی و...به خودمان گفتیم یک ایران کوچک همین جا درست شده با همین ها می شود خوش بود مسجد امام علی ومهدی تورنتو هم بود و اتفاقا اول محرم بود .رفتیم سینه زنی و عزاداری محرم اما فکر می کنم بیشتر اشک چشم ما، اشک دلتنگی و غربت بود.نمیشد ...نمی شود ! هرکار که بکنی هیچ کجای دنیا ایران نمی شود.انگار آن خاک وآن هوا وآن اتمسفر با همه جای دنیا فرق دارد اینجا می شود زندگی کرد اما نمی شود خوش بود آنجا هم میشد زندگی کرد اما یک جور دیگر نمیشد خوش بود.حکایت ما مثل خیلی های دیگر حکایت یک بام و دو هوا هست خیلی ها بودند که رفتند و گفتند هرگز بر نمیگردیم اما دوسه یال بعد دوباره سرو کله اشان پیدا شد.انگار اگر پول داشته باشی که لااقل سالی یک بار اران بروی ایران،اینجا برای زندگی بیشتر به درد میخود اما هرگز،هرگز و هرگز نمشود بدون ایران زندگی کرد
حکایت ما در اسکای حکایت ایرانی های مهاجر است تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل...
پ.ن:کسی میداند چطور میشود کاری کرد که نظرات تاییدی نباشند؟
سلام و وقت بخیر
من که توی اسکای ها رو می بینم انگار که با مریخی ها ارتباط برقرار کرده ام . هیچی ازشون نمی فهمم . فقط مطالبشون را میخوانم اون هم فقط و فقط به خاطر اینکه قبلا ها توی بلاگفا مطلبشون را می خواندم . هنوزه که هنوزه دستم نرفته تا وبلاگی درست و حسابی توی اسکای راه بیاندازم . من هنوز امیدوارم و امیدوار . و یا شاید ساده ام و ساده . نمیدونم . اما یک چیز را میدونم و اون هم اینکه خیلی دلم برای بلاگفا تنگ شده .
جالبتر اینکه تنها کسی که به ماندن شما در کانادا ترغیب می کرده من بودم و حالا خودم نمی تونم از یک وبلاگ به یک وبلاگ دیگه برم . اینجایه که عظمت کار شما در جلای وطن بیشتر و بیشتر مشخص می شود و بزرگی اتان
سلام سلام
.
"خلاصه اینکه : این خانه قشنگ است ولی خانه ی ما نیست !"
بر می گردیم
من می دونم
سلام
از وقتی که بلاگفا خراب شده ، نمی دونم چرا بیشتر به یاد شما هستیم ! ابتدا مریم جان که اسکایی شد وقتی بهش سر می زدم ، فکر می کردم انگار به شهر دور افتاده ای قدم گذاشتم ، احساس می کردم که مریم رو تبعیدش کردن مثلا به گناباد
جناب بزرگ اعتراف می کنم از بابت غربت اندیشی ، درس خوبی علیرضا خان به ما داد
به قول مریم جان تو بلاگ اسکای خیلی امکانات هست ها ... ولی وقتی وارد مدیریت بلاگفا می شدیم ، انگار وارد خونه مون شدیم و می دونستیم وسایلهامو کجا گذاشتیم ...
هر وقت حرف از کانادا می شد ، هی شما رو یاد می کردیم و حالا بیشتر شما رو یاد می کنیم و بیشتر تر آرزو می کنیم که امکانش فراهم بشه تا حداقل سالی یک بار به ایران بیایید و نفسی تازه کید
تایید رو که برداشتید ! من می خواستم تو این کامنت توضیح بدم چطوری می شه تایید رو برداشت
سلام
همه چی مرتب و جمع و جوره ، لازم نیست ادم از کسی سوال کنه چطور می شه تایید نظرات رو برداشت یا چطور می شه وبلاگ رو حذف کرد ! جای هر چیز مشخص و در دسترسه در حالی که بلاگ اسکای تو در تویه ...لایه به لایه ست ...
من اوووووووووول
از وقتی به بلاگ اسکای کوچ اجباری کردیم ، من هم حال شما رو بهتر می فهمم ، هم حال جنگ زده هایی رو که مجبور شدند به شهرهای دیگه مهاجرت کنند
اسکای امکاناتش خوبه و من هر روز یکی از این امکانات رو کشف می کنم و هر بار با خودم می گم چرا علیرضا چنین امکاناتی رو در اختیار کاربرانش نذاشته ؟
شاید اگه بلاگفا درست بشه من با دیدن کم و کاستی های بلاگفا ، دم و دقیقه یاد اسکای بیفتم ، اما بلاگفا یک چیزی داره که اسکای نداره ... انگار هزار تا لامپ تو مدیریت بلاگفا روشنه
خلاصه اینکه : این خانه قشنگ است ولی خانه ی ما نیست !